۱۴- کسی که فوت کند و زکات به عهدۀ او باشد
عبدالله بن عباس بگوید: «مردی نزد رسول‌خداصآمد و گفت: مادرم فوت کرده و روزه یک ماه بر او است، من می‌توانم به نیابت از وی آن را قضا نمایم؟ فرمود: اگر مادرت بدهکار کسی بود آن را می‌پرداختی؟ گفت: بله، فرمود: پس قرض خدا سزاوارتر است که ادا شود». (متفق‌علیه).
بر این حدیث استدلال می‌شود که: اگر کسی فوت کند و زکات بر ذمۀ وی باشد، باید یکی از نزدیکان او آن را بپردازد، و در آیه نیز می‌فرماید:
﴿مِنۢ بَعۡدِ وَصِيَّةٖ يُوصَىٰ بِهَآ أَوۡ دَيۡنٍ﴾[النساء: ۱۲].
«[این حکم] پس از اداى وصیتى است که به آن وصیت کرده باشند یا [پس از] بدهى [که دارند]».
بنابراین، پرداخت زکات از مال او واجب و مقدم بر سایر مطالبات از قبیل قرض و وصیت، و ارث می‌باشد چون زکات حق خدای سبحان است.