ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۳۰): درباره‌ی این سخن الله متعال که می‌فرماید: +وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖۖ_یعنی کسانی که توانایی آن را دارند، فدیه دهند و به مسکین طعام دهند

۶۰٧ـ عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الأَكْوَعِ س قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الآيَةُ: ﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖۖ﴾[البقرة:١٨٤] كَانَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يُفْطِرَ وَيَفْتَدِيَ، حَتَّى نَزَلَتْ الآيَةُ الَّتِي بَعْدَهَا فَنَسَخَتْهَا. (م/۱۱۴۵)

ترجمه: سلمه بن اکوع س می‌گوید: هنگامی‌که آیه‌ی ﴿وَعَلَى ٱلَّذِينَ يُطِيقُونَهُۥ فِدۡيَةٞ طَعَامُ مِسۡكِينٖۖ﴾ [بقره:١٨٤] نازل گردید، هر کس، می‌خواست، روزه نمی‌گرفت و فدیه می‌داد تا اینکه آیه‌ی بعد از آن نازل شد و این آیه را نسخ نمود. (و اینگونه روزه‌ی رمضان فرض گردید و حتی کسانی که توانایی فدیه دادن دارند، باید روزه بگیرند.)