باب(۱٩): علی را بجز مؤمن، دوست ندارد و بجز منافق، دشمن ندارد
۳۶- عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ س قَالَ: قَالَ عَلِيٌّ س وَالَّذِي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَبَرَأَ النَّسَمَةَ، إِنَّهُ لَعَهْدُ النَّبِيِّ الأُمی‌ص إِلَيَّ: أَنْ لاَ يُحِبَّنِي إِلاَّ مُؤْمِنٌ، وَلاَ يُبْغِضَنِي إِلاَّ مُنَافِقٌ. (م/٧۸)
ترجمه: زرّ بن حبیش س می‌گوید: علی بن ابی طالب س گفت: سوگند به ذاتی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، این پیمان پیامبر با من است که: فقط مؤمن مرا دوست دارد و فقط منافق با من دشمنی می‌ورزد.