باب (۴۶): طواف نمودن، سوار بر مرکب بخاطر داشتن عذری
٧۰۰- عَنْ أُمِّ سَلَمَةَ بأَنَّهَا قَالَتْ: شَكَوْتُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص أَنِّي أَشْتَكِي، فَقَالَ: «طُوفِي مِنْ وَرَاءِ النَّاسِ وَأَنْتِ رَاكِبَةٌ». قَالَتْ: فَطُفْتُ، وَرَسُولُ اللَّهِ ص حِينَئِذٍ يُصَلِّي إِلَى جَنْبِ الْبَيْتِ، وَهُوَ يَقْرَأُ: بِ ﴿وَٱلطُّورِ١ وَكِتَٰبٖ مَّسۡطُورٖ٢﴾[الطور: ۱-۲](م/۱۲٧۶)
ترجمه: ام سلمه ل می‌گوید: به رسول الله ص گفتم: من مریض هستم. ایشان فرمود: «شترت را سوار شو و از ورای طواف کنندگان، طواف کن». ام سلمه ل می‌گوید: من طواف کردم در حالی که رسول الله ص در آن هنگام، کنارکعبه به نماز ایستاده بود و سوره‌ی طور را می‌خواند.