باب(۶۰): قبرها را نباید مسجد قرار داد
۲۵۵- عَنْ عَائِشَةَ وَعَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ شقَالا: لَمَّا نُزِلَ بِرَسُولِ اللَّهِ ص طَفِقَ يَطْرَحُ خَمِيصَةً لَهُ عَلَى وَجْهِهِ، فَإِذَا اغْتَمَّ كَشَفَهَا عَنْ وَجْهِهِ فَقَالَ وَهُوَ كَذَلِكَ: «لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الْيَهُودِ وَالنَّصَارَى اتَّخَذُوا قُبُورَ أَنْبِيَائِهِمْ مَسَاجِدَ» يُحَذِّرُ مِثْلَ مَا صَنَعُوا. (م/۵۳۱)
ترجمه: عایشه و عبدالله ابن عباس شمیگویند: رسول الله ص در بیماری وفات، چادرش را بر چهرهی مبارکش انداخت و هنگامیکه چهرهاش کاملا پوشیده شد، آن را برداشت و در همان حال فرمود: «الله یهود و نصاری را لعنت کند که قبرهای پیامبرانشان را تبدیل به مسجد کردند». راوی میگوید: هدف آنحضرت ص این بود که ما را از این اعمال، برحذر دارد.