باب(۲۲): سخت گیری برای کسیکه نماز عصرش فوت گردد
۲۱۶- عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: «الَّذِي تَفُوتُهُ صَلاَةُ الْعَصْرِ كَأَنَّمَا وُتِرَ أَهْلَهُ وَمَالَهُ». (م/۶۲۶)
ترجمه: عبد الله بن عمر بمیگوید: رسول الله ص فرمود: «کسی که نماز عصرش فوت گردد، مانند این است که اهل ومالش را از دست داده باشد».