باب(۱۵): چون پوست دباغی شود، پاک گردد
۱۱۸- عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي حَبِيبٍ: أَنَّ أَبَا الْخَيْرِ حَدَّثَهُ قَالَ: رَأَيْتُ عَلَى ابْنِ وَعْلَةَ السَّبَإِيِّ فَرْوًا، فَمَسَسْتُهُ، فَقَالَ: مَا لَكَ تَمَسُّهُ؟ قَدْ سَأَلْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عَبَّاسٍ قُلْتُ: إِنَّا نَكُونُ بِالْمَغْرِبِ، وَمَعَنَا الْبَرْبَرُ وَالْمَجُوسُ، نُؤْتَى بِالْكَبْشِ قَدْ ذَبَحُوهُ، وَنَحْنُ لاَ نَأْكُلُ ذَبَائِحَهُمْ، وَيَأْتُونَا بِالسِّقَاءِ يَجْعَلُونَ فِيهِ الْوَدَكَ؟ فَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ: قَدْ سَأَلْنَا رَسُولَ اللَّهِ ص عَنْ ذَلِكَ فَقَالَ: «دِبَاغُهُ طَهُورُهُ». (م/۳۶۶)
ترجمه: یزید بن ابی حبیب روایت می‌کند که ابوالخیر به من گفت: علی بن وعله سبئی را دیدم که لباس پوستینی پوشیده بود. پس من آنرا لمس کردم. پرسید: چرا آنرا لمس می‌کنی؟ من در این باره از ابن عباس پرسیدم و گفتم: ما در مغرب با بربرها و مجوس زندگی می‌کنیم. آنها برای ما قوچ ذبح شده می‌آورند و همانگونه که می‌دانید ما ذبیحه‌ی آنها را نمی‌خوریم. اما آنان مشک‌هایی برای ما می‌آورند که در آنها چربی و پیه گذاشته‌اند (آیا از آنها بخوریم)؟ ابن عباس بفرمود: ما از رسول الله ص در این باره پرسیدیم. آنحضرت ص فرمود: «دباغی باعث پاک شدن پوست می‌شود».