باب(۱۶۲): درباره‌ی نماز چاشت
۳۶۳- عَنْ عَائِشَةَ ل أَنَّهَا قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يُصَلِّي سُبْحَةَ الضُّحَى قَطُّ وَإِنِّي لأُسَبِّحُهَا، وَإِنْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَيَدَعُ الْعَمَلَ وَهُوَ يُحِبُّ أَنْ يَعْمَلَ بِهِ، خَشْيَةَ أَنْ يَعْمَلَ بِهِ النَّاسُ فَيُفْرَضَ عَلَيْهِمْ. (م/٧۱۸)
ترجمه: عایشه ل میگوید: من هرگز ندیدم که رسول الله ص نماز چاشت بخواند. ولی من آنرا می‌خوانم. چه بسا، رسول الله ص عملی را دوست داشت که انجام دهد، ولی از ترس اینکه مبادا مردم به آن عمل کنند و بر آنان، فرض گردد، آنرا ترک می‌نمود.