ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۱۲۲): اگر امام برای نماز نیامد، کسی دیگر جلو شود

۳۲۰- عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ س: أَنَّهُ غَزَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص تَبُوكَ، قَالَ الْمُغِيرَةُ: فَتَبَرَّزَ رَسُولُ اللَّهِ ص قِبَلَ الْغَائِطِ، فَحَمَلْتُ مَعَهُ إِدَاوَةً، قَبْلَ صَلاَةِ الْفَجْرِ، فَلَمَّا رَجَعَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِلَيَّ أَخَذْتُ أُهَرِيقُ عَلَى يَدَيْهِ مِنَ الإِدَاوَةِ، وَغَسَلَ يَدَيْهِ ثَلاَثَ مَرَّاتٍ، ثُمَّ غَسَلَ وَجْهَهُ، ثُمَّ ذَهَبَ يُخْرِجُ جُبَّتَهُ عَنْ ذِرَاعَيْهِ، فَضَاقَ كُمَّا جُبَّتِهِ، فَأَدْخَلَ يَدَيْهِ فِي الْجُبَّةِ، حَتَّى أَخْرَجَ ذِرَاعَيْهِ مِنْ أَسْفَلِ الْجُبَّةِ، وَغَسَلَ ذِرَاعَيْهِ إِلَى الْمِرْفَقَيْنِ، ثُمَّ تَوَضَّأَ عَلَى خُفَّيْهِ، ثُمَّ أَقْبَلَ، قَالَ الْمُغِيرَةُ: فَأَقْبَلْتُ مَعَهُ حَتَّى نَجِدُ النَّاسَ قَدْ قَدَّمُوا عَبْدَ الرَّحْمَنِ بْنَ عَوْفٍ س فَصَلَّى لَهُمْ، فَأَدْرَكَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِحْدَى الرَّكْعَتَيْنِ، فَصَلَّى مَعَ النَّاسِ الرَّكْعَةَ الآخِرَةَ، فَلَمَّا سَلَّمَ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ عَوْفٍ س قَامَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُتِمُّ صَلاَتَهُ، فَأَفْزَعَ ذَلِكَ الْمُسْلِمِينَ، فَأَكْثَرُوا التَّسْبِيحَ، فَلَمَّا قَضَى النَّبِيُّ ص صَلاَتَهُ أَقْبَلَ عَلَيْهِمْ، ثُمَّ قَالَ: «أَحْسَنْتُمْ» أَوْ قَالَ: «قَدْ أَصَبْتُمْ» يَغْبِطُهُمْ أَنْ صَلَّوُا الصَّلاَةَ لِوَقْتِهَا. (م/۱۰۵/۲٧۴کتاب الصلاة، باب تقدیم الجماعة من یصلی بهم إذا تأخر الإمام).

ترجمه: مغیره بن شعبه س می‌گوید: در غزوه‌ی‌ تبوک، همراه رسول الله ص بودم. ایشان برای قضای جاحت، بیرون رفت. من قبل از نماز فجر، همزمان با ایشان، ظرف آبی را برداشتم و هنگامی‌که رسول الله ص برگشت، دست بکار شدم و بر دستهایش آب ریختم. پیامبر اکرم ص سه بار دست‌هایش را شست. سپس صورتش را شست. بعد از آن، تلاش کرد تا دست‌هایش از جبه بیرون نماید؛ اما به سبب، تنگی آستین‌های جبه، دست‌هایش را به داخل آن برد و از زیر جبه، بیرون آورد و تا آرنج شست و بر موزه‌هایش مسح نمود. بعد از آن، رسول الله ص (بسوی مردم) براه افتاد. من نیز همراه ایشان آمدم و دیدم مردم عبدالرحمن بن عوف س را جلو کرده‌اند و عبدالرحمن س نماز می‌خواند. رسول الله ص به یک رکعت رسید و آنرا با مردم خواند. هنگامی‌که عبدالرحمن بن عوف س سلام گفت، رسول الله ص برخاست تا نمازش را کامل نماید. دیدن این صحنه، مردم را به وحشت انداخت و بسیار، سبحان الله گفتند. هنگامی‌که رسول الله ص نمازش را تمام کرد، رو بسوی مردم کرد و فرمود: «کار خوبی کردید» یا اینکه فرمود: «حق با شماست». گفتنی است که خواندن نماز در وقت توسط مردم باعث غبطه و خوشحالی رسول الله ص گردید.