باب(۳٩): منسوخ شدن وضو از آنچه که آتش به آن رسیده است
۱۴۸- عَنْ عَمْرِو بْنِ أُمَيَّةَ الضَّمْرِيِّ قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَحْتَزُّ مِنْ كَتِفِ شَاةٍ فَأَكَلَ مِنْهَا فَدُعِيَ إِلَى الصَّلاَةِ، فَقَامَ وَطَرَحَ السِّكِّينَ وَصَلَّى وَلَمْ يَتَوَضَّأْ. (م/۳۵۵)
ترجمه: عمرو بن امیه ضمری س میگوید: رسول الله ص را دیدم که گوشتِ شانه‌ی گوسفند را با کارد برید و تناول فرمود. سپس هنگامی‌که اذان گفته شد، کارد را انداخت و بدون اینکه وضو بگیرد، نماز خواند.
۱۴٩- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّ النَّبِيَّ ص شَرِبَ لَبَنًا، ثُمَّ دَعَا بِمَاءٍ فَتَمَضْمَضَ وَقَالَ: «إِنَّ لَهُ دَسَمًا». (م/۳۵۸)
ترجمه: ابن عباس بمیگوید: نبی اکرم ص شیر نوشید. سپس مضمضه کرد و فرمود: «شیر، چربی دارد».