باب (٧): مشورت نمودن با زن بیوه و دختر، هنگام ازدواج
۸۰۲- عَن أَبی هُرَيْرَةَ س : أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: «لاَ تُنْكَحُ الأَيِّمُ حَتَّى تُسْتَأْمَرَ، وَلاَ تُنْكَحُ الْبِكْرُ حَتَّى تُسْتَأْذَنَ». قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّه! وَكَيْفَ إِذْنُهَا؟ قَالَ: «أَنْ تَسْكُتَ». (م/۱۴۱٩)
ترجمه: ابوهریره س می‌گوید: رسول الله ص فرمود: «زن بیوه بدون مشورت با او، و دختر باکره بدون اجازه‌اش، به نکاح داده نمی‌شوند». مردم گفتند: یا رسول الله! اجازه‌ی دختر باکره، چگونه است؟ فرمود: «اینکه سکوت نماید».
۸۰۳- عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّ النَّبِيَّ ص قَالَ: «الأَيِّمُ أَحَقُّ بِنَفْسِهَا مِنْ وَلِيِّهَا، وَالْبِكْرُ تُسْتَأْذَنُ فِي نَفْسِهَا، وَإِذْنُهَا صُمَاتُهَا». (م/۱۴۲۱)
ترجمه: ابن عباس بمی‌گوید: نبی اکرم ص فرمود: «زن بیوه در نکاح خودش از ولی، اولی‌تر است. و از دختر باید در مورد ازدواجش، اجازه گرفته شود. و سکوت وی به منزله‌ی اجازه‌ی او می‌باشد».