ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (٩): صبر بر مصیبت در آغاز آن

۴۵٩- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَتَى عَلَى امْرَأَةٍ تَبْكِي عَلَى صَبِيٍّ لَهَا، فَقَالَ لَهَا: «اتَّقِي اللَّهَ وَاصْبِرِي». فَقَالَتْ: وَمَا تُبَالِي بِمُصِيبَتِي، فَلَمَّا ذَهَبَ قِيلَ لَهَا: إِنَّهُ رَسُولُ اللَّهِ ص، فَأَخَذَهَا مِثْلُ الْمَوْتِ، فَأَتَتْ بَابَهُ فَلَمْ تَجِدْ عَلَى بَابِهِ بَوَّابِينَ، فَقَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ لَمْ أَعْرِفْكَ، فَقَالَ: «إِنَّمَا الصَّبْرُ عِنْدَ أَوَّلِ صَدْمَةٍ». أَوْ قَالَ: «عِنْدَ أَوَّلِ الصَّدْمَةِ». (م/۶۲۶)

ترجمه: انس بن مالک س می‌گوید: رسول الله ص از کنار زنی که بخاطر بچه‌اش گریه می‌کرد، عبور نمود و فرمود: «از الله بترس و صبر، پیشه کن». آن زن گفت: تو برای مصیبت من چه پروایی داری؟ بعد از آن، هنگامی‌که پیامبر اکرم ص رفت، به او گفتند: او رسول الله ص بود. با شنیدن این سخن، از شدت ناراحتی می‌خواست بمیرد. لذا به درِ خانه‌ی رسول الله ص آمد و آنجا، نگهبانی نیافت. پس به پیامبر اکرم ص گفت: (ببخشید) من شما را نشناختم. رسول الله ص فرمود: «صبر، همان است که در آغاز مصیبت باشد».