ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۱۰٩): دعا کردن در نماز

۳۰٧- عَنْ أَبِي بَكْرٍ س: أَنَّهُ قَالَ لِرَسُولِ اللَّهِ ص: عَلِّمْنِي دُعَاءً أَدْعُو بِهِ فِي صَلاَتِي فَقَالَ: «قُلِ: اللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَبِيرًا» وَفي رِوَايَةٍ: «كَثِيرًا وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ.(م/۲٧۰۵)

ترجمه: ابوبکر صدیق س می‏گوید: به رسول‏ الله ص گفتم: دعایی به من بیاموز تا آنرا در نمازم بخوانم. فرمود: این دعا را بخوان: «اللَّهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْمًا كَثِيرًا، وَلا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلا أَنْتَ فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ وَارْحَمْنِي، إِنَّك أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ». «پروردگارا! به خودم بسیار یا زیاد ستم کرده‌ام و بجز تو کسی دیگر وجود ندارد که گناهان مرا بیامرزد؛ بار الها! با عنایت خود، مرا بیامرز و بر من رحم کن؛ همانا تو بخشنده و مهربانی».