باب(۱۶٧): نماز أوابین
۳۶۸- عَنِ الْقَاسِمِ الشَّيْبَانِيّ:ِ أَنَّ زَيْدَ ابْنَ أَرْقَمَ س رَأَى قَوْمًا يُصَلُّونَ مِنَ الضُّحَى، فَقَالَ: أَمَا لَقَدْ عَلِمُوا أَنَّ الصَّلاَةَ فِي غَيْرِ هَذِهِ السَّاعَةِ أَفْضَلُ، إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: «صَلاَةُ الأَوَّابِينَ حِينَ تَرْمَضُ الْفِصَالُ». (٧۴۸)
ترجمه: قاسم شیبانی می‌گوید: چون زید بن ارقم س گروهی را دید که وقت چاشت (برآمدن آفتاب) نماز می‌خوانند، گفت: آیا آنان نمی‌دانند که نماز در وقتی دیگر، غیر از این لحظه، بهتر است؟ رسول الله ص فرمود: «وقتی نماز اوابین خوانده می‌شود که دست و پای شتر بچه‌ها از ریگ‌های داغ بسوزد».