باب (۴): منع نمودن از نذر؛ و اینکه نذر هیچ بلایی را بر نمی‌گرداند
۱۰۰۶- عَنْ ابْنِ عُمَرَ بعَنْ النَّبِيِّ ص: أَنَّهُ نَهَى عَنْ النَّذْرِ وَقَالَ: «إِنَّهُ لاَ يَأْتِي بِخَيْرٍ، وَإِنَّمَا يُسْتَخْرَجُ بِهِ مِنْ الْبَخِيلِ». (م/۱۶۳٩)
ترجمه: ابن عمر ب می‌گوید: نبی اکرم ص از نذر کردن، منع نمود و فرمود: «خیری به ارمغان نمی‌آورد؛ فقط بوسیله‌ی آن، چیزی از دست بخیل، بیرون می‌شود».
۱۰۰٧- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س أَنَّ النَّبِيَّ ص قَالَ: «إِنَّ النَّذْرَ لاَ يُقَرِّبُ مِنْ ابْنِ آدَمَ شَيْئًا لَمْ يَكُنْ اللَّهُ قَدَّرَهُ لَهُ، وَلَكِنْ النَّذْرُ يُوَافِقُ الْقَدَرَ، فَيُخْرَجُ بِذَلِكَ مِنْ الْبَخِيلِ مَا لَمْ يَكُنْ الْبَخِيلُ يُرِيدُ أَنْ يُخْرِجَ». (م/۱۶۴۰)
ترجمه: ابوهریره س می‌گوید: نبی اکرم ص فرمود: «چیزی را که الله متعال برای انسان، مقدر ننموده است، بوسیله‌ی نذر برآورده نمی‌شود؛ بلکه نذر با تقدیر، مطابقت پیدا می‌کند و این‌گونه چیزی را که بخیل نمی‌خواهد بدهد، از دست او بیرون می‌شود».