باب(۱٧٧): (در نوافل) به اندازه‌ی توان عمل نمایید
۳٧۸ـ عَنْ عَائِشَةَ ل زَوْجِ النَّبِيِّ ص: أَنَّ الْحَوْلاءَ بِنْتَ تُوَيْتِ بْنِ حَبِيبِ بْنِ أَسَدِ ابْنِ عَبْدِ الْعُزَّى مَرَّتْ بِهَا وَعِنْدَهَا رَسُولُ اللَّهِ ص، فَقُلْتُ: هَذِهِ الْحَوْلاءُ بِنْتُ تُوَيْتٍ، وَزَعَمُوا أَنَّهَا لا تَنَامُ اللَّيْلَ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لاَ تَنَامُ اللَّيْلَ؟ خُذُوا مِنَ الْعَمَلِ مَا تُطِيقُونَ، فَوَاللَّهِ لا يَسْأَمُ اللَّهُ حَتَّى تَسْأَمُوا». (م/٧۸۵)
ترجمه: عایشه، همسر گرامی نبی اکرم ص می‌فرماید: رسول الله ص نزد من بود که حولاء دختر تویت بن حبیب از کنارم گذشت. من گفتم: این حولاء دختر تویت است. مردم می‌گویند: او شبها نمی‌خوابد (عبادت می‌کند). رسول الله ص فرمود: «شبها نمی‌خوابد؟! اعمالی را انجام دهید که توان آن را داشته باشید. سوگند به الله که الله خسته نمی‌شود مگر اینکه شما خود خسته شوید».