ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۶٧): نفع رساندن رسول اکرم ص به ابو طالب

٩٩- عَنِ الْعَبَّاسِ بْنِ عَبْدِ الْمُطَّلِبِ س أَنَّهُ قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، هَلْ نَفَعْتَ أَبَاطَالِبٍ بِشَيْءٍ، فَإِنَّهُ كَانَ يَحُوطُكَ وَيَغْضَبُ لَكَ؟ قَالَ ص: «نَعَمْ هُوَ فِي ضَحْضَاحٍ مِنْ نَارٍ، وَلَوْلا أَنَا لَكَانَ فِي الدَّرْكِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ». (م/۲۰٩)

ترجمه: عباس بن عبدالمطلب س می‌گوید: به نبی اکرم ص گفتم: چه کاری برای عمویت انجام دادی؟ زیرا از توحمایت می‌کرد و به خاطر توخشمگین می‌شد. فرمود: «او در عمقِ کمِ جهنم به سر می‌برد. و اگر من نبودم، در درک اسفل (پایین‌ترین عمق) آتش، قرار می‌گرفت».

۱۰۰- عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: «أَهْوَنُ أَهْلِ النَّارِ عَذَابًا أَبُو طَالِبٍ وَهُوَ مُنْتَعِلٌ بِنَعْلَيْنِ مِنْ نَارٍ يَغْلِي مِنْهُمَا دِمَاغُهُ». (م/۲۱۲)

ترجمه: ابن عباس بمی‌گوید: رسول الله ص فرمود: «آسان‌ترین عذاب را در میان جهنمیان، ابوطالب می‌بییند؛ وی دو کفش آتشین پوشیده است که مغز سرش از آنها می‌جوشد».