باب (۳): وصیت نبی اکرم ص برای عمل به کتاب الله
٩۸۴- عَنْ طَلْحَةَ بْنِ مُصَرِّفٍ س قَالَ: سَأَلْتُ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ أَبِي أَوْفَى رَضِیَاَللهُ عَن‍‍‍‍ْهُمَا: هَلْ أَوْصَى رَسُولُ اللَّهِ ص؟ فَقَالَ: لاَ، قُلْتُ: فَلِمَ كُتِبَ عَلَى الْمُسْلِمِينَ الْوَصِيَّةُ، أَوْ: فَلِمَ أُمِرُوا بِالْوَصِيَّةِ؟ قَالَ: أَوْصَى بِكِتَابِ اللَّهِ ﻷ. (م/۱۶۳۴)
ترجمه: طلحه بن مصرّف می‌گوید: از عبد الله بن ابی اوفی س پرسیدم: آیا رسول الله ص وصیتی کرده بود؟ گفت: خیر. گفتم: پس چرا برای مردم، وصیت کردن، لازم شده است؟ یا چرا مردم را به آن، دستور داده‌اند؟ گفت: رسول الله ص برای عمل به کتاب الله، وصیت کرده بود.
٩۸۵- عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: مَا تَرَكَ رَسُولُ اللَّهِ ص دِينَارًا، وَلاَ دِرْهَمًا، وَلاَ شَاةً، وَلاَ بَعِيرًا، وَلاَ أَوْصَى بِشَيْءٍ. (م/۱۶۳۵)
ترجمه: عایشه ل می‌گوید: رسول الله ص هیچ دینار و درهم و گوسفند و شتری از خودش، بجای نگذاشت و به چیزی هم وصیت نفرمود.
٩۸۶- عَنْ الأَسْوَدِ بْنِ يَزِيدَ قَالَ: ذَكَرُوا عِنْدَ عَائِشَةَل: أَنَّ عَلِيًّا س كَانَ وَصِيًّا، فَقَالَتْ: مَتَى أَوْصَى إِلَيْهِ؟ فَقَدْ كُنْتُ مُسْنِدَتَهُ إِلَى صَدْرِي، أَوْ قَالَتْ: حَجْرِي، فَدَعَا بِالطَّسْتِ، فَلَقَدْ انْخَنَثَ فِي حَجْرِي، وَمَا شَعَرْتُ أَنَّهُ مَاتَ، فَمَتَى أَوْصَى إِلَيْهِ؟ (م/۱۶۳۶)
ترجمه: اسود بن یزید می‌گوید: نزد عایشه ل گفتند: پیامبر اکرم ص برای علی، وصیت نمود (تا جانشین وی باشد.) عایشه ل گفت: چه وقت برایش وصیت نمود؟ من رسول الله ص را به سینه‌ام تکیه داده بودم یا در آغوش گرفته بودم که طشتی خواست و گردنش در آغوشم کج شد (و فوت کرد.) و من نفهمیدم که پیامبر اکرم ص فوت نمود؛ پس کی برایش وصیت نمود؟