باب (۱٧): نکاح کردن با یک نواه [۴۱](پنج درهم)
۸۱٩- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س : أَنَّ النَّبِيَّ ص رَأَى عَلَى عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ س أَثَرَ صُفْرَةٍ، فَقَالَ: «مَا هَذَا»؟ قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ! إِنِّي تَزَوَّجْتُ امْرَأَةً عَلَى وَزْنِ نَوَاةٍ مِنْ ذَهَبٍ، قَالَ: «فَبَارَكَ اللَّهُ لَكَ، أَوْلِمْ وَلَوْ بِشَاةٍ». (م/۱۴۲٧)
ترجمه: انس بن مالک س می‌گوید: نبی اکرم ص عبدالرحمن بن عوف را دید که آثار زعفران و خوشبویی بر لباسش، وجود داشت. فرمود: «این چیست»؟ عبدالرحمن گفت: یا رسول الله! من با زنی ازدواج نمودم و پنج درهم طلا به او مهریه دادم. پیامبر اکرم ص فرمود: «الله متعال او را برایت مبارک گرداند؛ ولیمه بده اگر چه یک گوسفند باشد».
[۴۱] واحد شمارشی در طلا بوده است که مساوی با پنج درهم می‌باشد همچنانکه اوقیه، چهل درهم می‌باشد. امام نووی در شرح صحیح مسلم.