ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۳٧): هرکس در روز عاشورا، چیزی خورد، بقیه‌ی روزش را روزه بگیرد

۶۱۵- عَنْ الرُّبَيِّعِ بِنْتِ مُعَوِّذِ بْنِ عَفْرَاءَب قَالَتْ: أَرْسَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص غَدَاةَ عَاشُورَاءَ إِلَى قُرَى الأَنْصَارِ، الَّتِي حَوْلَ الْمَدِينَةِ: «مَنْ كَانَ أَصْبَحَ صَائِمًا فَلْيُتِمَّ صَوْمَهُ، وَمَنْ كَانَ أَصْبَحَ مُفْطِرًا فَلْيُتِمَّ بَقِيَّةَ يَوْمِهِ». فَكُنَّا، بَعْدَ ذَلِكَ، نَصُومُهُ، وَنُصَوِّمُ صِبْيَانَنَا الصِّغَارَ مِنْهُمْ، إِنْ شَاءَ اللَّهُ، وَنَذْهَبُ إِلَى الْمَسْجِدِ، فَنَجْعَلُ لَهُمْ اللُّعْبَةَ مِنْ الْعِهْنِ، فَإِذَا بَكَى أَحَدُهُمْ عَلَى الطَّعَامِ، أَعْطَيْنَاهَا إِيَّاهُ عِنْدَ الإِفْطَارِ. (م/۱۱۳۶)

ترجمه: رُبَیع دختر معوذ بن عفراء بمی‌گوید: صبح روز عاشورا، رسول الله ص پیکی به روستاهای انصار که در اطراف مدینه واقع شده بودند، فرستاد تا به آنها بگوید: «هر کس، از صبح، روزه بوده است، روزه‌اش را کامل کند. و هر کس از صبح، روزه نگرفته است، بقیه‌ی روز را روزه بگیرد». بعد از آن، ما روز عاشورا را روزه می‌گرفتیم و فرزندان خردسال خود را نیز به توفیق الهی، وادار به روزه گرفتن می‌کردیم. و هنگامی‌که به مسجد می‌رفتیم، برای آنان، عروسک‌های پشمی ‌می‌ساختیم. هر گاه، یکی از آنها برای غذا گریه می‌کرد، او را تا فرارسیدن وقت افطار با آن عروسک، سرگرم می‌کردیم.