باب(۸٧): قرائت پشت سر امام
۲۸۳- عَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ س قَالَ: صَلَّى بِنَا رَسُولُ اللَّهِ ص صَلاَةَ الظُّهْرِ أَوِ الْعَصْرِ، فَقَالَ: «أَيُّكُمْ قَرَأَ خَلْفِي بِ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١﴾فَقَالَ رَجُلٌ: أَنَا، وَلَمْ أُرِدْ بِهَا إِلاَّ الْخَيْرَ، قَالَ: «قَدْ عَلِمْتُ أَنَّ بَعْضَكُمْ خَالَجَنِيهَا». (م/۳٩۸)
ترجمه: عمران بن حصین س می‌گوید: رسول الله ص نماز ظهر یا عصر را برای ما برگزار نمود. آنگاه فرمود: «کدامیک از شما پشت سر من ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١﴾را خواند»؟ مردی گفت: من، و بجز کسب ثواب، هدف دیگری نداشتم. رسول اکرم ص فرمود: «من متوجه شدم که یکی از شما با من کشمکش و نزاع دارد».
شرح: چنین به نظر می‌رسد که این شخص، سوره‌ی اعلی را با آواز بلند خواند تا جایی که رسول اکرم ص صدایش را شنید و این کارش را نپسندید و او را سرزنش نمود.