باب(۲٧): وسوسه در ایمان
۴۵- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: جَاءَ نَاسٌ مِنْ أَصْحَابِ النَّبِيِّ ص فَسَأَلُوهُ: إِنَّا نَجِدُ فِي أَنْفُسِنَا مَا يَتَعَاظَمُ أَحَدُنَا أَنْ يَتَكَلَّمَ بِهِ، قَالَ: «وَقَدْ وَجَدْتُمُوهُ»؟ قَالُوا: نَعَمْ، قَالَ: «ذَاكَ صَرِيحُ الإِيمَانِ». (م/۱۳۲)
ترجمه: ابوهریره س می‌گوید: تعدادی از اصحاب نبی اکرم ص آمدند و از آنحضرتصپرسیدند: اموری در دل‌های ما می‌گذرد که به زبان آوردن آنها برای ما بسیار سنگین است. آنحضرت ص فرمود: «این حالت به شما دست داد»؟ گفتند: بلی. فرمود: «این، نشانه‌ی ایمان ناب و خالص است».