باب (۱): الله متعال هیچ نمازی را بدون وضو نمی‌پذیرد
۱۰۴- عَنْ مُصْعَبِ بْنِ سَعْدٍ س قَالَ: دَخَلَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ ب عَلَى ابْنِ عَامِرٍ يَعُودُهُ وَهُوَ مَرِيضٌ، فَقَالَ: أَلاَ تَدْعُو اللَّهَ لِي يَا ابْنَ عُمَرَ؟ قَالَ: إِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ: «لاَ يَقْبَلُ اللَّهُ صَلاَةً بِغَيْرِ طُهُورٍ، وَلاَ صَدَقَةً مِنْ غُلُولٍ» وَكُنْتَ عَلَى الْبَصْرَةِ. (م/۲۲۴)
ترجمه: مصعب بن سعد می‌گوید: ابن عامر مریض بود و عبدالله بن عمر ببرای عیادت وی به خانه‌اش رفت. ابن عامر گفت: ای ابن عمر! آیا برای من دعا نمی‌کنی؟ ابن عمر بگفت: من شنیدم که رسول الله ص فرمود: «الله هیچ نمازی را بدون وضو و هیچ صدقه‌ای را که از راه خیانت بدست آمده باشد، نمی‌پذیرد» و تو فرماندار بصره بودی.
شرح: هدف ابن عمر باینست که تو فرماندار بصره بوده‌ای و حقوق زیادی اعم از حقوق الله و بندگان به گردن توست و دعا برای چنین افرادی پذیرفته نمی‌شود.
ظاهراً ابن عمر بمی‌خواست ابن عامر را متوجه کند تا توبه و استغفار نماید و بیش از این، مرتکب خلاف نشود نه اینکه می‌خواست بطور یقین بگوید دعا برای فساق پذیرفته نمی‌شود؛ زیرا پیامبر اکرم ص و سلف و خلف این امت همگی بطور مداوم برای کفار و گناهکاران دعا می‌کردند تا توبه کنند و هدایت شوند. (امام نووی)