باب(۱۴): خواندن قرآن بر منبر در سخنرانی
۴۱۳- عَنْ أُمِّ هِشَامٍ بِنْتِ حَارِثَةَ بْنِ النُّعْمَانِ ل قَالَتْ: لَقَدْ كَانَ تَنُّورُنَا وَتَنُّورُ رَسُولِ اللَّهِ ص وَاحِدًا سَنَتَيْنِ أَوْ سَنَةً وَبَعْضَ سَنَةٍ، وَمَا أَخَذْتُ ﴿قٓۚ وَٱلۡقُرۡءَانِ ٱلۡمَجِيدِ١﴾[ق: ۱] إِلاَّ عَنْ لِسَانِ رَسُولِ اللَّهِ ص، يَقْرَؤُهَا كُلَّ يَوْمِ جُمُعَةٍ عَلَى الْمِنْبَرِ إِذَا خَطَبَ النَّاسَ. (م/۸٧۳)
ترجمه: ام هشام دختر حارثه بن نعمان می‌گوید: دو سال یا یک سال و اندی تنور ما و تنور رسول الله ص یکی بود. من سوره‌ی ق را فقط از زبان رسول اکرم ص یاد گرفتم؛ زیرا پیامبر اکرم ص هر روز جمعه، هنگام سخنرانی برای مردم، بالای منبر آن را تلاوت می‌کرد.