باب (۳۳): درباره‌ی همسری که روزش را به همسر دیگر می‌بخشد
۸۴۱- عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ امْرَأَةً أَحَبَّ إِلَيَّ أَنْ أَكُونَ فِي مِسْلاَخِهَا مِنْ سَوْدَةَ بِنْتِ زَمْعَةَ، مِنْ امْرَأَةٍ فِيهَا حِدَّةٌ، قَالَتْ: فَلَمَّا كَبِرَتْ جَعَلَتْ يَوْمَهَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص لِعَائِشَةَ، قَالَتْ: يَا رَسُولَ اللَّهِ قَدْ جَعَلْتُ يَوْمی مِنْكَ لِعَائِشَةَ، فَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَقْسِمُ لِعَائِشَةَ يَوْمَيْنِ: يَوْمَهَا، وَيَوْمَ سَوْدَةَ. (م/۱۴۶۳)
ترجمه: عایشه ل می‌گوید: از میان زنانی که من دیدم، سوده دختر زمعه تنها زنی بود که من دوست داشتم مانند او باشم. زیرا او از توان روحی بالایی برخوردار بود. وی هنگامی‌که پا به سن گذاشت، روزی را که رسول الله ص نزد او می‌آمد، به من (عایشه) واگذار نمود. لذا رسول الله ص دو روز یعنی روز عایشه و سوده را نزد عایشه ل می‌ماند (و نزد سایر همسرانش، یک روز می‌ماند).