باب (۴٩): کراهیت پی در پی روزه گرفتن
۶۲۸- عن عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ بقال: بَلَغَ النَّبِيَّ ص أَنِّي أَصُومُ أَسْرُدُ، وَأُصَلِّي اللَّيْلَ، فَإِمَّا أَرْسَلَ إِلَيَّ وَإِمَّا لَقِيتُهُ فَقَالَ: «أَلَمْ أُخْبَرْ أَنَّكَ تَصُومُ وَلاَ تُفْطِرُ، وَتُصَلِّي اللَّيْلَ؟ فَلاَ تَفْعَلْ، فَإِنَّ لِعَيْنِكَ حَظًّا، وَلِنَفْسِكَ حَظًّا، وَلأَِهْلِكَ حَظًّا، فَصُمْ وَأَفْطِرْ، وَصَلِّ وَنَمْ، وَصُمْ مِنْ كُلِّ عَشْرَةِ أَيَّامٍ يَوْمًا، وَلَكَ أَجْرُ تِسْعَةٍ». قَالَ: إِنِّي أَجِدُنِي أَقْوَى مِنْ ذَلِكَ يَا نَبِيَّ اللَّهِ، قَالَ: «فَصُمْ صِيَامَ دَاوُدَ ÷». قَالَ: وَكَيْفَ كَانَ دَاوُدُ يَصُومُ؟ يَا نَبِيَّ اللَّهِ؟ قَالَ: كَانَ يَصُومُ يَوْمًا وَيُفْطِرُ يَوْمًا، وَلاَ يَفِرُّ إِذَا لاَقَى». قَالَ: مَنْ لِي بِهَذِهِ يَا نَبِيَّ اللَّهِ؟ قَالَ عَطَاءٌ: فَلاَ أَدْرِي كَيْفَ ذَكَرَ صِيَامَ الأَبَدِ، فَقَالَ النَّبِيُّ ص: «لاَ صَامَ مَنْ صَامَ الأَبَدَ، لاَ صَامَ مَنْ صَامَ الأَبَدَ لاَ صَامَ مَنْ صَامَ الأَبَدَ». (م/۱۱۵٩)
ترجمه: عبدالله بن عمرو بن عاص بمیگوید: به نبی اکرم ص خبر رسید که من پشت سر هم (پی در پی) روزه میگیرم و تمام شب را به نماز میایستم. لذا شخصی را نزدم فرستاد یا من ایشان را دیدم. پس فرمود: «آیا این سخن که شما روزها را پشت سرهم (پی در پی) و بدون فاصله، روزه میگیری و تمام شب را به نماز میایستی، صحیح است؟ این کار را نکن؛ زیرا چشمت، نفست و خانوادهات بهره و نصیبی دارند؛ لذا گاهی روزه بگیر و گاهی، نگیر؛ پاسی از شب را نماز بخوان و قسمتی از شب را بخواب. از هر ده روز، یک روز را روزه بگیر؛ پاداش نه روز دیگر نیز به تو میرسد».
عبدالله میگوید: من گفتم: یا رسول الله! من خودم را توانمندتر از این میبینم. فرمود: «پس مانند داود ÷روزه بگیر». گفتم: یا رسول الله! داوود چگونه روزه میگرفت؟ فرمود: «یک روز، روزه میگرفت و روز دیگر را روزه نمیگرفت و هر گاه (با دشمن) مواجه میشد، فرار نمیکرد».گفتم: یا رسول الله! این خصلت اخیر (عدم فرار از دشمن) را چگونه بدست آورم؟ عطاء که یکی از راویان است میگوید: نمیدانم که نبی اکرم ص چگونه از روزهی همیشگی سخن به میان آورد. به هر حال فرمود: «کسیکه همیشه روزه بگیرد، مانند این است که اصلاً روزه نگرفته است. کسیکه همیشه، روزه بگیرد، مانند این است که اصلاً روزه نگرفته است».