باب (۲۰): دوست داشتن انصار، نشانه‌ی ایمان، و دشمنی با انصار، نشانه‌ی نفاق است
۳٧- عَنْ عَدِيِّ بْنِ ثَابِتٍ س قَالَ: سَمِعْتُ الْبَرَاءَ يُحَدِّثُ عَنِ النَّبِيِّ ص: أَنَّهُ قَالَ فِي الأَنْصَارِ: «لاَ يُحِبُّهُمْ إِلاَّ مُؤْمِنٌ، وَلاَ يُبْغِضُهُمْ إِلاَّ مُنَافِقٌ، مَنْ أَحَبَّهُمْ أَحَبَّهُ اللَّهُ، وَمَنْ أَبْغَضَهُمْ أَبْغَضَهُ اللَّهُ». (م/٧۵)
ترجمه: عدی بن ثابت می‌گوید: شنیدم که براء از نبی اکرم ص حدیث بیان می‌کند و می‌گوید: آنحضرت ص درباره‌ی انصار فرمود: «فقط مؤمن، آنان را دوست دارد و فقط منافق با آنان، دشمنی می‌ورزد. کسی که انصار را دوست داشته باشد، الله او را دوست دارد و کسی که با انصار، دشمنی کند، الله با او دشمنی می‌نماید».