ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(٧۶): رفع یدین در نماز

۲٧۲- عَنِ ابْنِ عُمَرَ بقَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص إِذَا قَامَ لِلصَّلاَةِ رَفَعَ يَدَيْهِ حَتَّى تَكُونَا حَذْوَ مَنْكِبَيْهِ ثُمَّ كَبَّرَ، فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَرْكَعَ فَعَلَ مِثْلَ ذَلِكَ، وَإِذَا رَفَعَ مِنَ الرُّكُوعِ فَعَلَ مِثْلَ ذَلِكَ، وَلاَ يَفْعَلُهُ حِينَ يَرْفَعُ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُودِ. (م/۳٩۰)

ترجمه: عبد الله بن عمر بمی‌گوید: رسول الله ص هنگامی که برای نماز بر می‌خاست، دست‌هایش را تا برابر شانه‌هایش بالا می‌برد و سپس تکبیر می‌گفت. همچنین هنگامی‌که می‌خواست رکوع نماید، همین کار را انجام می‌داد؛ یعنی دست‌هایش را تا برابر شانه‌هایش بالا می‌برد. همینگونه هنگام برخاستن از رکوع نیز رفع یدین می‌نمود. ولی بلند شدن از سجده، چنین نمی‌کرد.