باب (۱۳): عود و کافور
۶۵۶- عَنْ نَافِعٍ قَالَ:كَانَ ابْنُ عُمَرَ ب إِذَا اسْتَجْمَرَ اسْتَجْمَرَ بِالأَلُوَّةِ، غَيْرَ مُطَرَّاةٍ، وَبِكَافُورٍ، يَطْرَحُهُ مَعَ الأَلُوَّةِ، ثُمَّ قَالَ: هَكَذَا كَانَ يَسْتَجْمِرُ رَسُولُ اللَّهِ ص. (م/۲۲۵۴)
ترجمه: نافع می‌گوید: هرگاه، ابن عمر بمی‌خواست خوشبویی بزند، عود خالص بدون اینکه با سایر خوشبویی‌ها مخلوط نماید، استعمال می‌نمود. البته گاهی، مقداری کافور بالای عود می‌ریخت و خوشبویی می‌زد و می‌گفت: رسول الله ص اینگونه خوشبویی می‌زد.