باب (۲۳): روزه گرفتن در سفر، عمل نیکی محسوب نمی‌شود
۵٩۸- عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بقَالَ: كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص فِي سَفَرٍ، فَرَأَى رَجُلاً قَدْ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَيْهِ، وَقَدْ ظُلِّلَ عَلَيْهِ، فَقَالَ : «مَا لَهُ»؟ قَالُوا: رَجُلٌ صَائِمٌ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «لَيْسَ مِنْ الْبِرِّ أَنْ تَصُومُوا فِي السَّفَرِ».(م/۱۱۱۵)
ترجمه: جابر بن عبد الله بمیگوید: در یکی از سفرها، رسول الله ص مردی را دید که مردم اطراف او جمع شده و او را زیر سایه گرفته بودند. پرسید: «او را چه شده است»؟ گفتند: روزه است. فرمود: «روزه گرفتن در سفر، عمل نیکی محسوب نمی‌شود».