باب (۵۰): درباره‌ی این‌که بهترین روزه گرفتن، روزه‌ی داوود است که یک روز را روزه می‌گرفت و روز دیگر را روزه نمی‌گرفت
۶۲٩- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَمْرٍو بقَال:َ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «إِنَّ أَحَبَّ الصِّيَامِ إِلَى اللَّهِ صِيَامُ دَاوُدَ، وَأَحَبَّ الصَّلاَةِ إِلَى اللَّهِ صَلاَةُ دَاوُدَ، ÷، كَانَ يَنَامُ نِصْفَ اللَّيْلِ، وَيَقُومُ ثُلُثَهُ، وَيَنَامُ سُدُسَهُ، وَكَانَ يَصُومُ يَوْمًا وَيُفْطِرُ يَوْمًا». (م/۱۱۵٩)
ترجمه: عبد الله بن عمرو بن عاص بمیگوید: رسول الله ص فرمود: «بهترین روزه، نزد الله، روزه‌ی داوود ÷ ؛ و بهترین نماز، نزد الله، نماز داوود ÷ است؛ ایشان تا نصف شب می‌خوابید؛ آنگاه یک سوم آنرا بیدار می‌ماند و (نماز می‌خواند). و بعد از آن، یک ششم دیگر را دوباره می‌خوابید. و یک روز، روزه می‌گرفت و روز دیگر، روزه نمی‌گرفت».