باب(٩۲): قرائت در نماز عشا
۲۸٩- عَنْ جَابِرٍ س قَالَ: كَانَ مُعَاذٌ يُصَلِّي مَعَ النَّبِيِّ ص، ثُمَّ يَأْتِي فَيَؤُمُّ قَوْمَهُ، فَصَلَّى لَيْلَةً مَعَ النَّبِيِّ ص الْعِشَاءَ، ثُمَّ أَتَى قَوْمَهُ فَأَمَّهُمْ، فَافْتَتَحَ بِسُورَةِ الْبَقَرَةِ، فَانْحَرَفَ رَجُلٌ فَسَلَّمَ، ثُمَّ صَلَّى وَحْدَهُ وَانْصَرَفَ، فَقَالُوا لَهُ: نَافَقْتَ يَا فُلاَنُ، قَالَ: لاَ وَاللَّهِ، وَلآَتِيَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص فَلأُخْبِرَنَّهُ، فَأَتَى رَسُولَ اللَّهِ ص فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّا أَصْحَابُ نَوَاضِحَ، نَعْمَلُ بِالنَّهَارِ، وَإِنَّ مُعَاذًا صَلَّى مَعَكَ الْعِشَاءَ، ثُمَّ أَتَى فَافْتَتَحَ بِسُورَةِ الْبَقَرَةِ، فَأَقْبَلَ رَسُولُ اللَّهِ ص عَلَى مُعَاذٍ، فَقَالَ: «يَا مُعَاذُ، أَفَتَّانٌ أَنْتَ؟ اقْرَأْ بِكَذَا وَاقْرَأْ بِكَذَا».
قَالَ سُفْيَانُ: فَقُلْتُ لِعَمْرٍو: إِنَّ أَبَا الزُّبَيْرِ حَدَّثَنَا عَنْ جَابِرٍ أَنَّهُ قَالَ: «اقْرَأْ: ﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا١﴾﴿وَٱلضُّحَىٰ١﴾﴿وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا٤﴾وَ ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١﴾[فَقَالَ عَمْرٌو: نَحْوَ هَذَا]. (م/۴۶۵)
ترجمه: جابر س می‌گوید: معاذ بن جبل س با رسول الله ص نماز می‌خواند؛ سپس می‌آمد و قومش را امامت می‌نمود. طبق عادت، شبی معاذ س نماز عشا را با نبی اکرم ص خواند. سپس نزد قومش آمد و به امامت پرداخت و سوره‌ی بقره را آغاز نمود. مردی، سلام داد و نماز جماعت را رها کرد و به تنهایی نماز خواند و رفت. مردم به او گفتند: ای فلانی! مگر منافق شده‌ای؟ گفت: نه، سوگند به الله؛ حتماً نزد رسول الله ص می روم و ایشان را در جریان خواهم گذاشت. آنگاه او نزد پیامبر اکرم ص رفت و گفت: یا رسول الله! ما کشاورز هستیم و در طول روز، کار می‌کنیم. معاذ با شما نماز عشا را می‌خواند و نزد ما می‌آید و سوره‌ی بقره را شروع می‌کند. رسول الله ص رو بطرف معاذ کرد و فرمود:«ای معاذ! آیا تو مردم را در فتنه می‌اندازی؟ فلان و فلان سوره را بخوان».
و در روايت ديگری آمده است كه رسول الله ص فرمود: ﴿وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا١﴾﴿وَٱلضُّحَىٰ١﴾﴿وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا٤﴾و ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّكَ ٱلۡأَعۡلَى١﴾را بخوان.