باب (٧۴): سوار شدن بر شتر قربانی
٧۳۶ـ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س:أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص رَأَى رَجُلاً يَسُوقُ بَدَنَةً، فَقَالَ: «ارْكَبْهَا». قَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّهَا بَدَنَةٌ، فَقَالَ: «ارْكَبْهَا وَيْلَكَ». فِي الثَّانِيَةِ أَوْ فِي الثَّالِثَةِ. (م/۱۳۲۲)
ترجمه: ابوهریره س می‌گوید: رسول الله ص شخصی را دید که شتر قربانی را می‌کشید و با خود میبرد. فرمود: «بر او سوار شو». آن شخص، گفت: این، شتر قربانی است. رسول الله ص فرمود: «سوار شو». و بار دوم یا سوم فرمود: «وای برتو، سوار شو».
٧۳٧- عن جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بسُئِلَ عَنْ رُكُوبِ الْهَدْيِ؟ فَقَالَ: سَمِعْتُ النَّبِيَّ ص يَقُولُ: «ارْكَبْهَا بِالْمَعْرُوفِ إِذَا أُلْجِئْتَ إِلَيْهَا حَتَّى تَجِدَ ظَهْرًا». (م/۱۳۲۴)
ترجمه: روایت است که از جابر بن عبدالله بدرباره‌ی سوار شدن شتر قربانی پرسیدند. وی گفت: شنیدم که رسول الله ص می‌فرمود: «اگر به آن نیاز پیدا کردی و مجبور شدی، تا زمانی که سواری دیگری، پیدا نکرده‌ای، بر آن، سوار شو».