باب (۱): تشویق به وصیت کردن برای کسیکه چیزی برای وصیت نمودن دارد
٩۸۱- عَنْ سَالِمٍ عَنْ ابنِ عمرَ ب: أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ: «مَا حَقُّ امْرِئٍ مُسْلِمٍ لَهُ شَيْءٌ يُوصِي فِيهِ، يَبِيتُ ثَلاَثَ لَيَالٍ إِلاَّ وَوَصِيَّتُهُ عِنْدَهُ مَكْتُوبَةٌ». قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ: مَا مَرَّتْ عَلَيَّ لَيْلَةٌ مُنْذُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ ذَلِكَ، إِلاَّ وَعِنْدِي وَصِيَّتِي. (م/۱۶۲٧)
ترجمه: سالم میگوید: ابن عمر ب گفت: شنیدم که رسول الله ص فرمود: «برای مسلمانی که مالی دارد و باید دربارهی آن، وصیت کند، جایز نیست که سه شب بر او بگذرد بدون اینکه وصیتش را نوشته باشد».
عبدالله بن عمر ب میگوید: از هنگامیکه این سخن رسول الله ص را شنیدم، یک شب هم بر من نگذشت مگر اینکه وصیتم نزدم بود.