ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۱۲۳): وجوب آمدن به مسجد برای کسی‌که اذان را می‌شنود

۳۲۱- عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ س قَالَ: أَتَى النَّبِيَّ ص رَجُلٌ أَعْمَى، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنَّهُ لَيْسَ لِي قَائِدٌ يَقُودُنِي إِلَى الْمَسْجِدِ، فَسَأَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص أَنْ يُرَخِّصَ لَهُ فَيُصَلِّيَ فِي بَيْتِهِ، فَرَخَّصَ لَهُ، فَلَمَّا وَلَّى دَعَاهُ فَقَالَ: «هَلْ تَسْمَعُ النِّدَاءَ بِالصَّلاَةِ»؟ قَالَ: نَعَمْ، قَالَ: «فَأَجِبْ». (م/۶۵۳)

ترجمه: ابوهریره س می‌گوید: مردی نابینا (عبدالله بن ام مکتوم) نزد نبی اکرمص آمد و گفت: یا رسول الله! من عصاکشی ندارم که مرا به مسجد بیاورد و از رسول الله ص اجازه خواست تا در منزلش نماز بخواند. پیامبر اکرم ص هم به او اجازه داد؛ اما هنگامی‌که برگشت، پیامبر اکرم ص او را صدا زد و فرمود: «آیا اذان را می‌شنوی»؟ گفت: بله. فرمود: «پس اجابت کن» (به نماز بیا).