باب(۱۲۵): نماز جماعت یکی از راه‌های هدایت است
۳۲۳- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُوْدٍ س قَالَ: لَقَدْ رَأَيْتُنَا وَمَا يَتَخَلَّفُ عَنِ الصَّلاَةِ إِلاَّ مُنَافِقٌ قَدْ عُلِمَ نِفَاقُهُ أَوْ مَرِيضٌ، إِنْ كَانَ الْمَرِيضُ لَيَمْشِي بَيْنَ رَجُلَيْنِ حَتَّى يَأْتِيَ الصَّلاَةَ، وَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص عَلَّمَنَا سُنَنَ الْهُدَى، وَإِنَّ مِنْ سُنَنِ الْهُدَى الصَّلاَةَ فِي الْمَسْجِدِ الَّذِي يُؤَذَّنُ فِيهِ. (م/۶۵۴)
ترجمه: عبدالله بن مسعود س می‌گوید: من خودم شاهد بودم که بجز منافق معلوم الحال یا مریض، هیچ کس دیگری ازآمدن به نماز (جماعت) تخلف نمی‌کرد؛ حتی مریض میان دو نفر راه می‌رفت و به نماز می‌آمد؛ همانا رسول الله ص راه‌های هدایت را به ما آموخت و باید دانست که نماز خواندن در مسجدی که درآن، اذان گفته می‌شود، یکی از راه‌های هدایت است.