باب (۴): کوتاه خواندن نماز در منا
۴۳٧- عَن ابْنِ عُمَرَ بقَالَ: صَلَّى النَّبِيُّ ص بِمِنًى صَلاةَ الْمُسَافِرِ وَأَبُوبَكْرٍ وَعُمَرُ وَعُثْمَانُ شثَمَانِيَ سِنِينَ، أَوْ قَالَ: سِتَّ سِنِينَ، قَالَ حَفْصٌ (يَعْنِی ابنَ عَاصِمٍ): وَكَانَ ابْنُ عُمَرَ يُصَلِّي بِمِنى رَكْعَتَيْنِ، ثُمَّ يَأْتِي فِرَاشَهُ، فَقُلْتُ: أَيْ عَمِّ! لَوْ صَلَّيْتَ بَعْدَهَا رَكْعَتَيْنِ؟ قَالَ: لَوْ فَعَلْتُ لأَتْمَمْتُ الصَّلاَةَ. (م/۶٩۴)
ترجمه: ابن عمر بمی‌گوید: رسول الله ص، ابوبکر و عمر بدر منا نمازها را مانند نماز مسافر می‌خواندند. عثمان نیز هشت یا شش سال، چنین کرد.
حفص بن عاصم می‌گوید: ابن عمر بنیز در منا دو رکعت می‌خواند و به رختخواب می‌رفت. من گفتم: عمو جان! اگر بعد از آنها دو رکعت دیگر می‌خواندی، خوب بود. او گفت: اگر بخواهم چنین کاری انجام دهم، نمازم را کامل می‌نمودم.