ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۲۶): درباره‌ی‌ دو رکعت بعد از نماز عصر

۲۲۰- عَنْ أَبِي سَلَمَةَ: أَنَّهُ سَأَلَ عَائِشَةَ ل عَنِ السَّجْدَتَيْنِ اللَّتَيْنِ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص يُصَلِّيهِمَا بَعْدَ الْعَصْر؟ِ فَقَالَتْ: كَانَ يُصَلِّيهِمَا قَبْلَ الْعَصْرِ، ثُمَّ إِنَّهُ شُغِلَ عَنْهُمَا، أَوْ نَسِيَهُمَا، فَصَلاَّهُمَا بَعْدَ الْعَصْرِ، ثُمَّ أَثْبَتَهُمَا، وَكَانَ إِذَا صَلَّى صَلاَةً أَثْبَتَهَا، قَالَ يَحْيَى بْنُ أَيُّوبَ: قَالَ: إِسْمَعِيلُ تَعْنِي دَاوَمَ عَلَيْهَا. (م/۸۳۵)

ترجمه: از ابوسلمه روایت است که وی از عایشه ل درباره‌ی‌ دو رکعتی که رسول الله ص بعد از نماز عصر می‌خواند، پرسید. عایشه ل گفت: آنحضرت ص این دو رکعت را قبل از نماز عصر می‌خواند. بعد از آن، با مردم مشغول شد و نگذاشتند آنها را بخواند یا این‌که فراموش نمود. در نتیجه، آنها را بعد از نماز عصر خواند و بعد از آن، بر آنها مداومت کرد؛ زیرا عادت رسول الله ص بر این بود که اگر نمازی می‌خواند، بر آن، مداومت می‌نمود.

«قابل یاد آوری است که دو رکعت بعد از نماز عصر، به رسول الله ص اختصاص دارد و کسی دیگر نمی‌تواند این دو رکعت را بخواند». مترجم