ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۳): درباره‌ی‌ کسی‌که نذر کند که پیاده به کعبه برود

۱۰۰۴- عَنْ عُقْبَةَ بْنِ عَامِرٍ س قَالَ: نَذَرَتْ أُخْتِي أَنْ تَمْشِيَ إِلَى بَيْتِ اللَّهِ حَافِيَةً، فَأَمَرَتْنِي أَنْ أَسْتَفْتِيَ لَهَا رَسُولَ اللَّهِ ص، فَاسْتَفْتَيْتُهُ، فَقَالَ: «لِتَمْشِ وَلْتَرْكَبْ». (م/۱۶۴۴)

ترجمه: عقبه بن عامر س می‏گوید: خواهرم نذر کرده بود که پیاده و پا برهنه به زیارت خانه‌ی‌ الله برود؛ پس از من خواست تا در این باره از رسول ‏الله ص سؤال کنم. من هم از پیامبر اکرم ص پرسیدم. ایشان ص فرمود: «گاهی، پیاده برود و گاهی، سوار شود».

۱۰۰۵- عَنْ أَنَسٍ س: أَنَّ النَّبِيَّ ص رَأَى شَيْخًا يُهَادَى بَيْنَ ابْنَيْهِ، فَقَالَ: «مَا بَالُ هَذَا»؟ قَالُوا: نَذَرَ أَنْ يَمْشِيَ، قَالَ: «إِنَّ اللَّهَ عَنْ تَعْذِيبِ هَذَا نَفْسَهُ لَغَنِيٌّ». وَأَمَرَهُ أَنْ يَرْكَبَ. (م/۱۶۴۲)

ترجمه: انس س می‌گوید: نبی اکرم ص پیرمردی را دید که به کمک دو پسرش، تلو تلو راه می‌رفت. فرمود: «این را چه شده است»؟ گفتند: نذر کرده است که پیاده به حج برود. رسول ‏الله ص فرمود: «الله متعال نیازی ندارد که این شخص، این همه خود را به زحمت اندازد». و دستور داد تا سوار شود (و به حج برود).