ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب(۱۸۲): خواندن نماز شب، نشسته و ایستاده

۳۸۴ـ عَنْ عَائِشَةَ ل قَالَتْ: مَا رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقْرَأُ فِي شَيْءٍ مِنْ صَلاَةِ اللَّيْلِ جَالِسًا، حَتَّى إِذَا كَبِرَ قَرَأَ جَالِسًا، حَتَّى إِذَا بَقِيَ عَلَيْهِ مِنَ السُّورَةِ ثَلاثُونَ أَوْ أَرْبَعُونَ آيَةً قَامَ فَقَرَأَهُنَّ، ثُمَّ رَكَعَ. (م/٧۳۱)

ترجمه: ام المومنین؛ عایشه ل؛ می‌گوید: من رسول الله ص را ندیدم که نماز شب را نشسته بخواند مگر زمانی که پا به سن گذاشت. در این هنگام، قرائت را نشسته می‏خواند و وقتی که می‌خواست به رکوع برود، بلند می‌شد و حدود سی تا چهل آیه، قرائت می‌نمود. سپس، به رکوع می‌رفت.