باب(۱۱): استنجای با آب هنگام قضای حاجت
۱۱۴- عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ س: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص دَخَلَ حَائِطًا وَتَبِعَهُ غُلاَمٌ مَعَهُ مِيضَأَةٌ، هُوَ أَصْغَرُنَا، فَوَضَعَهَا عِنْدَ سِدْرَةٍ، فَقَضَى رَسُولُ اللَّهِ ص حَاجَتَهُ فَخَرَجَ عَلَيْنَا وَقَدِ اسْتَنْجَى بِالْمَاءِ. (م/۲٧۰)
ترجمه: انس بن مالک س می‌گوید: رسول الله ص برای قضای حاجت، وارد باغی شد. و پسر بچه‌ای که کوچک‌تر از ما بود، با ظرف آبی بدنبال ایشان رفت و آنرا کنار درخت کُناری گذاشت. رسول الله ص قضای حاجت کرد، با آن آب‌ها استنجا نمود و نزد ما آمد.