ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۱): عمل نمودن به نذر وقتی که در جهت طاعت الله متعال باشد

۱۰۰۲- عَنِ ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ س سَأَلَ رَسُولَ اللَّهِ ص وَهُوَ بِالْجِعْرَانَةِ، بَعْدَ أَنْ رَجَعَ مِنْ الطَّائِفِ، فَقَالَ: يَا رَسُولَ اللَّهِ، إِنِّي نَذَرْتُ فِي الْجَاهِلِيَّةِ أَنْ أَعْتَكِفَ يَوْمًا فِي الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ، فَكَيْفَ تَرَى؟ قَالَ: «اذْهَبْ فَاعْتَكِفْ يَوْمًا». قَالَ: وَكَانَ رَسُولُ اللَّهِ ص قَدْ أَعْطَاهُ جَارِيَةً مِنْ الْخُمْسِ، فَلَمَّا أَعْتَقَ رَسُولُ اللَّهِ ص سَبَايَا النَّاسِ، سَمِعَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ س أَصْوَاتَهُمْ يَقُولُونَ: أَعْتَقَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص، فَقَالَ: مَا هَذَا؟ فَقَالُوا: أَعْتَقَ رَسُولُ اللَّهِ ص سَبَايَا النَّاسِ، فَقَالَ عُمَرُ: يَا عَبْدَ اللَّهِ اذْهَبْ إِلَى تِلْكَ الْجَارِيَةِ فَخَلِّ سَبِيلَهَا. (م/۱۶۵۶)

ترجمه: ابن عمر بمی‌گوید: رسول الله ص هنگام بازگشت از طائف، در جعرانه بود که عمر بن خطاب س از ایشان پرسید و گفت: یا رسول الله! من در دوران جاهلیت، نذر نمودم که یک روز در مسجد الحرام به اعتکاف بنشینم؛ نظر شما در این باره چیست؟ فرمود: «برو، یک روز، اعتکاف بنشین». قابل یادآوری است که رسول الله ص کنیزی از خُمس اموال غنیمت به عمر بن خطاب س عنایت فرموده بود. هنگامی‌که رسول الله ص اسیرانی را که سهمیه‌ی‌ سایر مردم بودند، آزاد نمود، عمر بن خطاب صدای آنان را شنید که می‌گفتند: رسول الله ص ما را آزاد کرد. عمر س گفت: این چه سر و صدایی است؟ مردم گفتند: رسول الله ص اسیران مردم را آزاد نمود. در این هنگام، عمر گفت: ای عبد الله! برو و آن کنیز را آزاد کن.