باب(۳۸): وضو از آنچه که آتش به آن رسیده است
۱۴٧- عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ س :أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ إِبْرَاهِيمَ بْنِ قَارِظٍ أَخْبَرَهُ: أَنَّهُ وَجَدَ أَبَا هُرَيْرَةَ يَتَوَضَّأُ عَلَى الْمَسْجِدِ، فَقَالَ: إِنَّمَا أَتَوَضَّأُ مِنْ أَثْوَارِ أَقِطٍ أَكَلْتُهَا، لأََِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ: «تَوَضَّئُوا مِمَّا مَسَّتِ النَّارُ». (م/۳۵۲)
ترجمه: عمر بن عبدالعزیز می‌گوید: عبدالله بن ابراهیم بن قارض به من گفت: ابوهریره س را دیدم که در مسجد، وضو می‌گیرد و می‌گوید: چون قطعه‌هایی کشک خورده‌ام، وضو می‌گیرم؛ زیرا من از رسول الله ص شنیدم که می‌فرمود: «از آنچه که آتش به آن رسیده است، وضو بگیرید».