باب(۱۸): خواندن نماز ظهر در اول وقت
۲۱۱- عَنْ خَبَّابٍ س قَالَ: أَتَيْنَا رَسُولَ اللَّهِ ص، فَشَكَوْنَا إِلَيْهِ حَرَّ الرَّمْضَاءِ، فَلَمْ يُشْكِنَا، قَالَ زُهَيْرٌ: قُلْتُ لأَِبِي إِسْحَقَ: أَفِي الظُّهْر؟ِ قَالَ: نَعَمْ ،قُلْتُ: أَفِي تَعْجِيلِهَا؟ قَالَ: نَعَمْ. (م/۶۱٩)
ترجمه: خباب س می‌گوید: نزد رسول الله ص آمدیم و از گرمای شن‌ها ابراز ناراحتی کردیم. آنحضرت ص به ناراحتی ما ترتیب اثری نداد. زهیر (یکی از راویان) می‌گوید: من به ابو اسحاق (راوی دیگر) گفتم: آیا ناراحتی آنها از وقت ظهر بود؟ گفت: بله. گفتم: از زود خواندن آن ناراحت بودند؟ گفت: بله.
شرح: چون نماز ظهر دراول وقت خوانده می‌شد و شنهای زمین زیاد گرم بود و باعث سوختن پیشانی و دست‌هایشان می‌شد، از آنحضرت ص خواستند که نماز را مقداری به تأخیر بیندازد. اما رسول اکرم ص ترتیب اثری نداد و در روایت دیگری آمده است که فرمود: «هنگام زوال خورشید، نماز بخوانید».