باب(۱۱۸): چه کسی برای امامت، شایسته‌تر است؟
۳۱۶- عَنْ أَبِي مَسْعُودٍ الأَنْصَارِيِّ س قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «يَؤُمُّ الْقَوْمَ أَقْرَؤُهُمْ لِكِتَابِ اللَّهِ، فَإِنْ كَانُوا فِي الْقِرَاءَةِ سَوَاءً فَأَعْلَمُهُمْ بِالسُّنَّةِ، فَإِنْ كَانُوا فِي السُّنَّةِ سَوَاءً فَأَقْدَمُهُمْ هِجْرَةً، فَإِنْ كَانُوا فِي الْهِجْرَةِ سَوَاءً فَأَقْدَمُهُمْ سِلْمًا، وَلاَ يَؤُمَّنَّ الرَّجُلُ الرَّجُلَ فِي سُلْطَانِهِ، وَلاَ يَقْعُدْ فِي بَيْتِهِ عَلَى تَكْرِمَتِهِ إِلاَّ بِإِذْنِهِ». (م/۶٧۳)
ترجمه: ابو مسعود انصاری س می‌گوید: رسول الله ص فرمود: «مردم را کسی امامت نماید که کتاب الله را بهتر قرائت می‌کند. اگر در قرائت با هم مساوی بودند، کسیکه سنت را بهتر می‌داند، امامت نماید. اگر در فهم سنت هم برابر بودند، کسیکه رزودتر هجرت نموده است، امامت نماید. اگر در هجرت، برابر بودند، کسیکه زودتر مسلمان شده است ـ در بعضی از روایات صحیح آمده است که کسیکه سن بیشتری دارد ـ امامت نماید. همچنین هیچکس، کسی دیگر را در محل فرمانروایی‌اش امامت ننماید (امامت حق صاحب خانه، صاحب مجلس و امام مسجد است؛ مگر اینکه خودشان به دیگری اجازه بدهند) و هیچ کس در خانه‌ی دیگری بر فرش و متکای او ننشیند مگر اینکه صاحب خانه، اجازه دهد».