ترجمه صحیح مسلم - جلد اول

باب (۳۱): حکم شکار برای مُحرِم

۶۸۰- عَنْ الصَّعْبِ بْنِ جَثَّامَةَ اللَّيْثِيِّ س أَنَّهُ أَهْدَى لِرَسُولِ اللَّهِ ص حِمَارًا وَحْشِيًّا، وَهُوَ بِالأَبْوَاءِ أَوْ بِوَدَّانَ، فَرَدَّهُ عَلَيْهِ رَسُولُ اللَّهِ ص، قَالَ: فَلَمَّا أَنْ رَأَى رَسُولُ اللَّهِ ص مَا فِي وَجْهِي، قَالَ: «إِنَّا لَمْ نَرُدَّهُ عَلَيْكَ إِلاَّ أَنَّا حُرُمٌ». (م/۱۱٩۳)

ترجمه: از صعب ابن جثامه لیثی روایت است که وی گورخری را در محلی به نام ابواء یا وَدّان به رسول الله ص اهدا نمود. پیامبر اکرم ص آنرا نپذیرفت. (صعب، غمگین و افسرده شد). صعب می‌گوید: هنگامی‌که رسول اکرم ص آثار پریشانی را در چهره‌ام دید، فرمود: «چون در احرام بسر می‌بریم، آنرا نپذیرفتیم».

۶۸۱- عَنْ طَاوُسٍ عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ بقَالَ: قَدِمَ زَيْدُ بْنُ أَرْقَمَ، فَقَالَ لَهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبَّاسٍبيَسْتَذْكِرُهُ: كَيْفَ أَخْبَرْتَنِي عَنْ لَحْمِ صَيْدٍ أُهْدِيَ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَهُوَ حَرَامٌ؟ قَالَ: أُهْدِيَ لَهُ عُضْوٌ مِنْ لَحْمِ صَيْدٍ فَرَدَّهُ، فَقَالَ: «إِنَّا لاَ نَأْكُلُهُ، إِنَّا حُرُمٌ». (م/۱۱٩۵)

ترجمه: طاووس به روایت از ابن عباس بمی‌گوید: زید بن ارقم س آمد. عبدالله بن عباس باو را یادآوری نمود و گفت: یادت هست به ما گفتی که به رسول الله ص در حالت احرام، گوشت شکاری اهدا گردید؟ زید بن ارقم گفت: به او یک عضو از گوشت شکار، اهدا گردید. اما رسول اکرم ص آنرا نپذیرفت و فرمود: «ما آنرا نمی‌خوریم؛ زیرا در احرام بسر می‌بریم».