باب (٩۶): توقف نمودن و نماز خواندن در ذوالحلیفه هنگام بازگشت از حج و عمره
٧۶۳- عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص أَنَاخَ بِالْبَطْحَاءِ الَّتِي بِذِي الْحُلَيْفَةِ فَصَلَّى بِهَا، وَكَانَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ يَفْعَلُ ذَلِكَ. (م/۱۲۵٧)
ترجمه: از عبدالله بن عمر بروایت است که: رسول الله ص در زمین هموار ذوالحلیفه، شترش را خواباند و در آنجا نماز خواند. ابن عمر بنیز همین کار را انجام می‌داد.
٧۶۴- عَنْ نَافِعٍ: أَنَّ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ عُمَرَ بكَانَ إِذَا صَدَرَ مِنْ الْحَجِّ أَوْ الْعُمْرَةِ، أَنَاخَ بِالْبَطْحَاءِ الَّتِي بِذِي الْحُلَيْفَةِ، الَّتِي كَانَ يُنِيخُ بِهَا رَسُولُ اللَّهِ ص .(م/۱۲۵٧)
ترجمه: نافع می‌گوید: ابن عمر بهنگام بازگشت از حج یا عمره، در زمین هموار ذوالحلیفه، همان جایی که رسول الله ص شترش را می‌خواباند، او نیز شترش را خواباند.
٧۶۵- عن ابْنِ عُمَرَ ب: أَنَّ النَّبِيَّ ص أُتِيَ وَهُوَ فِي مُعَرَّسِهِ مِنْ ذِي الْحُلَيْفَةِ فِي بَطْنِ الْوَادِي، فَقِيلَ: إِنَّكَ بِبَطْحَاءَ مُبَارَكَةٍ، قَالَ مُوسَى: وَقَدْ أَنَاخَ بِنَا سَالِمٌ بِالْمُنَاخِ مِنْ الْمَسْجِدِ الَّذِي كَانَ عَبْدُ اللَّهِ يُنِيخُ بِهِ، يَتَحَرَّى مُعَرَّسَ رَسُولِ اللَّهِ ص، وَهُوَ أَسْفَلُ مِنْ الْمَسْجِدِ الَّذِي بِبَطْنِ الْوَادِي، بَيْنَهُ وَبَيْنَ الْقِبْلَةِ، وَسَطًا مِنْ ذَلِكَ. (م/۱۲۵٧)
ترجمه: ابن عمر بمی‌گوید: نبی اکرم ص که در توقفگاهش در بطن وادی ذوالحلیفه قرار داشت، خواب دید که به ایشان گفته شد: تو در دشت مبارکی هستی. موسی (که یکی از راویان است) می‌گوید: سالم شتران ما را در خوابگاه شتران مسجد، همان جایی که عبدالله، شترش را می‌خواباند و اینگونه محل توقف رسول الله ص را جستجو می‌نمود، خواباند. قابل یادآوری است که این مکان، پایین‌تر از مسجدی است که در بطن وادی قرار دارد و میان مسجد و قبله، واقع می‌شود.