باب (۲٩): درباره‌ی همبستر شدن با زن شیرده
۸۳۵- عَنْ جُدَامَةَ بِنْتِ وَهْبٍ أُخْتِ عُكَّاشَةَ بقَالَتْ: حَضَرْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص فِي أُنَاسٍ، وَهُوَ يَقُولُ: «لَقَدْ هَمَمْتُ أَنْ أَنْهَى عَنْ الْغِيلَةِ، فَنَظَرْتُ فِي الرُّومِ وَفَارِسَ، فَإِذَا هُمْ يُغِيلُونَ أَوْلاَدَهُمْ، فَلاَ يَضُرُّ أَوْلاَدَهُمْ ذَلِكَ شَيْئًا». ثُمَّ سَأَلُوهُ عَنْ الْعَزْلِ؟ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «ذَلِكَ الْوَأْدُ الْخَفِيُّ». (م/۱۴۴۲)
ترجمه: جذامه دختر وهب اسدی؛ خواهر عکاشه؛ بمی‌گوید: با گروهی نزد رسول الله ص شرفیاب شدم در حالی که پیامبر اکرم ص می‌فرمود: «خواستم از همبستر شدن با زنان شیرده، جلوگیری کنم؛ اما متوجه شدم که اهل روم و فارس در دوران بارداری، بچه‌هایشان را شیر می‌دهند و این کار به فرزندان‌شان، هیچ ضرری نمی‌رساند».
سپس از رسول الله ص درباره‌ی جلوگیری طبیعی پرسیدند. فرمود: «این کار، زنده به گور کردن پنهان است». (با زنده به گور کردن، شباهت دارد).
(علما طبق احادیث دیگر، جلوگیری طبیعی را به سبب عذر، جایز دانسته‌اند و برخی بدون عذر، مکروه دانسته‌اند). شرح نووی