باب(۳۶): خواب نشسته، وضو را نمی‌شکند
۱۴۵- عَنْ أَنَسٍ س قَالَ: أُقِيمَتِ الصَّلاَةُ، وَرَسُولُ اللَّهِ ص نَجِيٌّ لِرَجُلٍ وَفِي حَدِيثِ عَبْدِ الْوَارِثِ: وَنَبِيُّ اللَّهِ ص يُنَاجِي الرَّجُلَ فَمَا قَامَ إِلَى الصَّلاَةِ حَتَّى نَامَ الْقَوْمُ. وَفِي حَدِيثِ شُعْبَةَ فَلَمْ يَزَلْ يُنَاجِيهِ حَتَّى نَامَ أَصْحَابُهُ، ثُمَّ جَاءَ فَصَلَّى بِهِمْ. (م/۳٧۶)
ترجمه: انس س می‌گوید: برای نماز، اقامه گفته شده بود و رسول الله ص با مردی نجوا می‌کرد یعنی درگوشی صحبت می‌نمود.
و در روایت عبدالوارث آمده است که رسول الله ص با مردی نجوا می‌کرد و برای نماز برنخاست تا اینکه مردم خوابیدند.
و در روایت شعبه آمده است که: همچنان رسول اکرم ص مشغول نجوا باآن مرد بود تا اینکه صحابه خواب رفتند. سپس آمد و نماز را برای آنها امامت نمود.