باب (۴۶): آنچه را که برده از مال آقایش، انفاق می‌نماید
۵۵۳- عن عُمَيْرٍ مَوْلَى أَبِي اللَّحْمِ ب قَالَ: أَمَرَنِي مَوْلاَيَ أَنْ أُقَدِّدَ لَحْمًا، فَجَاءَنِي مِسْكِينٌ فَأَطْعَمْتُهُ مِنْهُ، فَعَلِمَ بِذَلِكَ مَوْلاَيَ فَضَرَبَنِي، فَأَتَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص فَذَكَرْتُ ذَلِكَ لَهُ، فَدَعَاهُ فَقَالَ: «لِمَ ضَرَبْتَهُ»؟ فَقَالَ: يُعْطِي طَعَامی‌بِغَيْرِ أَنْ آمُرَهُ! فَقَالَ: «الأَجْرُ بَيْنَكُمَا». (م/۱۰۲۵)
ترجمه: عمیر برده‌ی آزاد شده‌ی ابو لحم بمی‌گوید: آقایم به من دستور داد تا برایش گوشت، خشک کنم. در این اثنا، فقیری نزدم آمد. من مقداری از آن گوشت را به او دادم. آقایم از ماجرا باخبر شد و مرا کتک زد. من نزد رسول الله ص رفتم و ماجرا را برایش بازگو نمودم. پیامبر اکرم ص آقایم را خواست و خطاب به وی فرمود: «چرا او را کتک زدی»؟ گفت: طعام‌ام را بدون اینکه دستور من باشد، (به فقراء) می‌دهد. پیامبر اکرم ص فرمود: «ولی به هر دو نفر شما پاداش می‌رسد».
(در صورتی که به او اجازه دهی، به هر دو نفر شما پاداش می‌رسد. بدون اینکه از پاداش تو چیزی کاسته شود. چنانچه در احادیث گذشته بیان گردید).
۵۵۴- عن أَبُی هُرَيْرَةَ س قَالَ: قال رَسُولُ اللَّهِ ص: «لاَ تَصُمْ الْمَرْأَةُ وَبَعْلُهَا شَاهِدٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، وَلاَ تَأْذَنْ فِي بَيْتِهِ وَهُوَ شَاهِدٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ، وَمَا أَنْفَقَتْ مِنْ كَسْبِهِ مِنْ غَيْرِ أَمْرِهِ فَإِنَّ نِصْفَ أَجْرِهِ لَهُ». (م/۱۰۲۶)
ترجمه: ابوهریره س روایت می‌کند که رسول الله ص فرمود: «زن نباید هنگام حضور شوهر، بدون اجازه‌اش روزه (نفلی) بگیرد. همچنین نباید هنگام حضور شوهر، بدون اجازه‌ی او کسی را به خانه‌اش راه دهد. و آنچه را که بدون دستور شوهر، انفاق کند، نصف اجرش به شوهر می‌رسد». (البته به شرطی که شوهر راضی باشد در غیر این صورت، اصلاً انفاق زن، جایز نیست).